Umut Yüzlü Irgatlar

Bir döngüdür dünya, keşke bu döngünün içinde eşitlik ilkesi egemen olsaydı; o zaman herkes paylaşımcı olur, pamuk toplayan bu insanlar belki de ırgat olmazdı, aç kalmazlardı. Gün doğumundan, gün batımına kadar, kızgın güneşin altında aralıksız çalışmazlardı, çocukları yılan sokmaz, yaşlı insanlar ser sefil ve perişan olmazdı. *** Dürüstçe sevmek, sevdiğini can bilmek, onunla acı ve tatlı anları paylaşmak suç muydu? Elbette suç olamazdı. Yaşam sevmekle, sevilmekle idame edilebilirdi; çünkü her bitki suyu sever. Anne çocuğunu, dünya güneşi; insanlar hayatı sever. Orhan Özberk Güneydoğu'nun kırsal kesiminden mazlum, emekçi tayfasından olan sezonluk ırgatların insan yaşamına dair; elverişsiz, yazın kavurucu cehennem sıcağında, sivrisineklerin kol gezdiği, hijyen ve yeterli / dengeli beslenmeden yoksun; salgın hastalıklar bir yana, doğayla cebelleşme ve neredeyse Orta Çağ'ı aratmayan Çukurova'nın azap yüklü Çakırlı Çiftliği'nin, bey / ağa ve yardakçıları olan kâhya ve elçilerin ırgatlara olan kötü muameleleri… Tüm bu olumsuzluklara rağmen, akıllara durgunluk verecek trajedi ortamında filizlenen körpe dev aşkların büyüsüne kapılmamak mümkün değil. Aile kutsiyet değerleri, özgürlük ve aşkın ivme yaptığı atmosferde, kaotik bir ortamda hümanizm baskın çıkar, iyilik ve güzellikler galip gelir. Çukurova gerçeğini gözler önüne seren eser; keyifle, merak ve ilgiyle okunabilecek sürükleyici bir roman.