Gecenin Çiyi Vurmuş Otlara

TAL NİTZAN, GÜNÜMÜZ İSRAIL ŞİİRİNİN ÖZGÜN VE MUHALİF SESLERİNDEN BİRİ, BELKİ DE EN ÖNEMLİSİ. ŞİİRLERİ TOPLUMSAL ADALETSİZLİKLERE, SAVAŞIN YIKICILIĞINA VE İKTİDARIN BASKILARINA KARŞI DURUŞUYLA, YALNIZCA ESTETİK BİR DENEYİM DEĞIL, AYNI ZAMANDA BİR DİRENİŞ MANİFESTOSU. NİTZAN, ŞİİRLERİNDE KİŞİSEL İLE POLİTİK OLANI ÇARPICI İMGELERLE VE USTALIKLA HARMANLIYOR. GÜNDELİK HAYATIN iNCELİKLERİNİ YAKALARKEN VAROLUŞA DAİR BÜYÜK SORULARA DOKUNUYOR; BÖYLECE ŞİİRLERİ HEM SAMiMİ HEM DE KOLEKTİF BİR SESE DÖNÜŞÜYOR. ŞİİRLERİNDE AŞK, KAYIP, KİMLİK VE İNSANLIK DURUMU GiBİ TEMELLERİ KESKİN BİR İÇGÖRÜYLE iŞLİYOR; BU DA ONU FARKLI KÜLTÜRLERDEN OKURLARA ULAŞAN EVRENSEL BİR SES HALİNE GETİRİYOR. NİTZAN'IN ŞİİRİ SUSKUNLUĞA İTİLENLERİN SESİ OLURKEN, OKURU DÜNYAYA YENİDEN VE DAHA DERİNDEN BAKMAYA DAVET EDİYOR. Rüyamda bir musluğu açıyorum ve sadece kül Rüyamda bir musluğu açıyorum ve sadece kum Rüyamda bir musluğu açıyorum ve sadece katran Rüyamda bir musluğu açıyorum ve sadece kan