Belki Yaranız Anlar Beni

Kentlerin üstüne düşsün gölgen gideni unut, kuşlarını koru, yağmuru sev deli bir ırmak dolsun damarlarına verdiğin o diri sözler elinden tutsun ayağa kalk, avuçla gökyüzünü avuçla bir çocuğun o yalın sevincini böyle başlat yeniden yaşamayı. Balkona çık, son bir defa çiçeklerine bak sıkıntıdan bir koza, sen içindesin bunalmışsın, hava biraz daha zehirli tenine değiyor elindeki bıçağın ucu bırak, öyle kalsın ama uyuma unutma sende açtıkları yaraya gömdüklerini.