Xweliya Zeman

Dildar di hundirê xwe de behrek veşêr dida; ne binê vê behrê hebû, ne jî dawiya wê. Evîn car caran veşartin bû û Dildar jî dema li baranê seyr dikir, hezkirina xwe ji baranê jî vedişart. Wî “Ez qurbana we bim ey dilopên baranê! Dema ku hûn gihîştin ser porên Leylayê, ji bo xatirê min dilê wê neşkînin…”