Uzun Vedalar Kenti

"Bu ev yok aslında, bu oda, bu duvarlar, koltuk ve sehpa Bu konsol, bu kadehler, bu zamanın birinde terk edilmiş saat Bu çerçeve yok aslında, bu resim, bu dağlara çıkılası yol Caddeye açılan balkon, kırık ayaklı çiçekler, saksılarda koşan at Bu hayat yok aslında, bu birdenbire yaşanan yeryüzü Bu cismiyle müsemma yarım yaka saltanat Yok aslında bu şiir, bir gizi düşe doğurmak için bu acı İçinde her bir imgenin, bir başka kâinat"