Umuda Uçan Turnalar

Eski bir fotoğrafın Rengi düşmüştü ahir ömrümün üzerine. Ve zaman, biraz solgunca Ve ağır hüzün kokusuyla Geçip gidiyordu üzerimden. Umudun, küskün bir çocuk gibi suskundu çoktandır. Ve sanki sılaya doğru havalanan turnalarım Kaybolmuştu neredeyse içimdeki yabancı illerde. Öyle ki Bıraksam bir yaprak gibi kuruyup Savrulabilirdi kederli ruhum. Bırakmadım! Hüznümü alıp bağrıma astım, Bilsen turnalarımın kanadında ne yollar aştım. Umudum benim! Ah! En güzel yanım; Sana değildi biliyorsun, Zulmeydi benim kastım. Nermin Savaş Atabey