Siyaha Gömdüm

Mutlu olmamı hiç istemediler Bu yüzden kendimi siyaha gömdüm Aşkı kalbime hiç eylemediler Güneş gibi parlaktım birden söndüm Gül değil hep kahır açtı toprağım Az önce düştü son kalan yaprağım Aşka hasretim çöllerden kurağım Kim bilir kaç kez ölümlerden döndüm Her gece hep ağlıyordu bu gözler Sızlayarak kanıyordu bu yüzler Kalbimdeydi hep hiç geçmedi izler Mutluydum birden acıya büründüm Kanıyordu hep acıyordu yaram Hiçbir şey ile olmamıştı aram İşte böyle geldi benim de sıram Yere düşürülmüş sürünüyordum