Sen Neymişsin Ey Ömrüm

SEN NEYMİŞSİN EY ÖMRÜM* 1. duygulansam, arbedeler çıkıyor düşünsem, kan sıçrıyor kentlere şanssızlığım ki, bana has düzenlenmişken neden herkes müdahâle ediyor ömrüme sen neymişsin ey ömrüm, yazıla-çizile! 2. çocukluğuma saplanmış acılarla biçimlendim gözleri oyulmuş kedilerdi ilkgençliğimde dostlarım gençliğim mi, sormayın: bir tûfan ortasıydı sonrasında azınlık halklar gibi kanadım sen neymişsin ey ömrüm, yedi-belâlım! 3. herkesin takım elbisesi, kravatı var ama, çoğu kişinin şiirselliği yok benim sivil itaatsizliğim bu nedenledir bu nedenle yarılıyor yer, yıkılıyor gök sen neymişsin ey ömrüm, hadi beni sök! 4. yaşlandım ya, duygulandıkça ufalıyorum düşündükçe içimde yılankavi titreşimler daha daha berkitiyor şanssızlığımı anlaşıldı: bu ömür burada biter sen neymişsin ey ömrüm: nelere bedel!