Neden?

Aldatılmak, dünyanın en acı hikâyesi, insanın içine sinsice sızan, varlığıyla ruhunu, varlığıyla zamanını ve varlığıyla geçmişini altüst eden, kelimelerin yetmediği, gözyaşlarının bile ağırlığını kaldıramadığı bir trajedidir; öyle bir hikâye ki, her satırı acıyla yazılmış, her satırı kanla okunmuş ve her satırı insanın kendi omuzlarına eklenmiş bir yük gibi taşınan cinsten. Tüm bu pislik, bütün ihanet ve ihanetin bıraktığı kırıklar, gözyaşıyla silinemez; çünkü gözyaşı, sadece yüzün üzerinden kayar, ama ruhun derinliklerinde birikir, kalpte birikir ve yıllar sonra bile orada sessizce bekler. Aldatılan kişi, aldığı onca darbe, katlanmak zorunda kaldığı hakaretler, yaşadığı ihaneti, öfkeyi ve hayal kırıklığını, bir nevi sonuna kadar hak etmiş gibi hisseder; kelimeler yetmez, cümleler eksik kalır, çünkü yaşanan acının ağırlığı, insanın dilini kilitler ve her anlatım girişimi, kendi ruhuna bir darbe gibi geri döner.