Milena’ya Mektuplar

Milena'ya Mektuplar, Franz Kafka'nın “Sevgili Milena Hanım, iki gün bir gece süren yağmur artık durdu, geçici bir süre için büyük ihtimalle. Yağmurun dinmesi yine de kutlamaya değer, ben de size yazarak kutluyorum bunu. Şans eseri, yağmur dayanılacak gibiydi, buradaki yabancıydı, küçük bir yabancı, ama yüreği ısıtıyordu. Bıraktığınız intiba doğru ise, siz de (biraz yalnız, yarı sessiz bir buluşma unutulacak gibi değil sanırım), ilk zamanlarda Viyana'da olmak size bahtiyarlık veriyordu. Daha sonra ise, baş gösteren belirli durumlar sonucu bahtiyarlığınız gitmiştir belki de. Yine de yabancı bir yerde olmaktan hoşnut musunuz?'' yağmurlu bir günden bahsederek başlattığı edebi yönü güçlü mektuplaşmalardır. İçten duygularla başlayan mektuplarla, bir dantele gibi örülmüş aşk hikayesidir. Kafka, 1920'de yazmaya başladığı mektuplarına 1923'te “Size başlanmış bir mektup hanidir duruyor önümde, bitiremedim bir türlü; başladı yine eski dertlerim, burada da buldu beni, yere yığdı biraz; her şeyden yoruluyorum, bir sözcük bile yoruyor beni, yazdığım her şey çok büyük görünüyor gözüme, gücümle bağdaştıramıyorum,” satırlarıyla başlayan mektupla son verir.