Menopozlu Bir Aşk

Anneme, Ve şiddet gören herkese... Ah, Annem "Anneme yazacağım her şiir Eksik kalırdı, biliyordum" Taş bir Mardin evinin avlusunda Yankılanırken güvercin sesleri Gençliği gün ışığından sızan Bir kadın girdi içeri Hüzün hüzün olalı Böyle kahve gözlerde konaklamamıştı Annem hiç yaşamadığı çocukluğunu Acaba yüreğinin hangi odasında saklamıştı Sevdası hep içinde canlı Hâlâ gönlü bahar, hâlâ heyecanlı Hayat öyle çok acıtmıştı ki onu Mutlu olmadan gelmemeliydi sonu Bir bahar akşamı rastlamıştı oysa aşka Ve hiç gelmemişti tekrar o bahar Ah, annem, anlatsam anlar mıydın Ben de hiç çiçeklenmedim bugüne kadar Her seyrettiğim şiddet haberinde Aklıma gelenleri bilebilsen Keşke o minicik olduğum günlere dönüp Gözyaşlarını öperek silebilsem Ah, annem, bilirim Ne söylesem, ne yazsam eksik Yüreğim her dem sıcacık sana Sakın unutma...