Meneviş

Lal Kilit Tozlanmış yalnızlıkların sayfalarında ürkek adımlarla gezerken Durup, aynı göğe baktık. Tüm sıfatlarını soydum üzerinden senin, Güneşin gülüşünde Ayın gümüşünde Yağmurun düşünde Gecenin tül gibi sessizliğinde Şiir olmanı sevdim. Göğsümde çırpınan kuşun gözyaşları şahit Kelimelerim silik Ağzım lâl Dilimde kilit Seni kimseler bilmeyecek...