Mavi Pervazlı Pencere

Tüm hırsları ve büyük işleri karmak isterdim. İskambil kağıtları gibi Yapbozları savurmak insanlara, Onlar uğraşırlarken Kalkmalı şımarık bir dansa. Yaşamlar ve insanlar kıyımdan geride kalsa… Ayakkabılarımı kaybedecek kadar küçükken, Anneme ağlardım, annem hemen bulurdu, Şimdi bu karanlıktan bana maviyi kim bulsa. Yeniden kaybetsem üzülmezdim ayakkabılarıma. Adım atmayı öğrenen bir bebekken, En son kim tutmuştu ellerimi hatırlamıyorum. Tekrar tutmasını istirham ediyorum, Düşmeden yürüyemiyorum. Sanırım Ben hâlâ ufak bir çocuğum, Bu çağa ayak uyduramıyorum.