Faça

Her harf bir yokuştur, bayrağı harfsiz kelimeler olana. Her sözcük bedene bir dokunuştur, aklın ağrısını tenin şenliğinde dindirir. Gülüşünden hançerlenmiş bir çağın çocukları için yaşamın esa(n)sıdır faça. Çağın façalı çocuklarının bu cehennetinde acı kemirse de güzelliği, cesaret gülmek ister. Bilmenin yetmediği yerde başlayan sanatlar için cesaret, dil öncesi seslere, işaretlere, izlere, lekelere bükmektir dili ve bakısı. İşte bu epik sahnede gördüğünü içen gözler, ağza sığmayanı taşların eriyiğinden söküp alan lisanla susar…