Çığlığım Göğe Sığmadı

Bu sadece bir cümle değil. Bu, toprağın altından yükselen bir haykırış. Enkazdan, sessizlikten, unutulmuşluktan gelen bir ses… Belki bir çocuk, belki bir anne, belki de ben… Bu satırlar bir roman değil. Bir hayatta kalma mücadelesinin sessiz tanıklığı. Bir gecede altüst olan hayatların, bir sabaha uyanamayan şehirlerin hafızası. Depremle sarsılan bir şehirde, yalnız kalmış bir insanın iç sesiyle örülü bu kitap; yıkılan duvarların, susan sokakların, bir daha çalmayan kapıların öyküsünü anlatıyor. Yalnızlığına tutunarak ayakta kalmaya çalışan bir ruhun “Ben hâlâ buradayım” deyişini hissedeceksiniz her satırda. Eğer bir gün bu kitabı elinize alırsanız, bir yabancının değil, bir tanığın sesiyle karşılaşacaksınız. Çünkü bu kitap; unutulmasın diye yazıldı. İzi silinmesin, sesi duyulsun, Acısı boşlukta kalmasın diye… Yalnızca yazmadı… Yaşadı.