Çavlan

Soyundukça sessizliğin koynunda Büyüyen bir girdap Ellerin Ben, birçok yaverimle savaşta Belki yalnız aşk adına şehitler verdim Mor zambaklar, düşlerin tavafı sanırsın Ayrılmak, bana dualardan kalan parçadır Ardından yağan damlalarda boğulur cennetin ilk insanları Bütün kuşlar olmayacak bir yerde durur Ellerin, bir zaman bende unuttuğundur