Birrhêdar

Hemedi bê piya ewro sone bırr ke koliyanê zımıstani biyarê peyser. Çê de, çêney ki kar u gureyê maya musenê, layık ke kar u gureyê cuamerdi rew ra musenê. Hemedi dewe de ju çênekê ra zaf heskerdêne, nameyê na çêneke Elife biye. Layık ke piyê xo de şiyene koliya ya ki kar u gureyê bini. Xo xo de vatêne ez endi beno azeb. Hemedi wastêne ke na xebere Elife dero. Tekıt şı teber, xeyle Elifa feteliya, axêri pê bananê yına de a diye. Vost şı leyê Elife, aye sêr kerd ke Hemed nayo vostena hatê aye ra yeno, çêfê xo ama hurêndi. Eke ama rast Elife sılam da cı, cı rê vat: -Elife to zana ez eyro se kena? -Nê nê, se kena? -Ez, piyê mı, ma ewro sonimê zımê Suati koliyanê zımıstani ayme pêser xo rê. Se ke Hemedi na qesa Elife rê vatê, a murijiye. Çêfo ke nişiyay bi riyê Elife, bi vind şi. Çıko ke, Hemedi wastine ke, Elife ki bızano ke Hemed henda beno azeb. -Tı se kena ewro Elife? -To rê çı, ez se kena? Se ke va to rê çı, ebe kayê sımsıma tekıte hatê keyi ra şiye. Elife, tenê ki hêrsıne biye.