Bihuşt Jî Dojeh Jî Li Ser Rûyê Erdê Ye

Qralekî mezin, dûrî qesra xwe, di parlamentoyê de; ji bo pirs¬girêkên xwe yên navxweyî nîqaş bikin, di civînekê de bû. Di wê deme de, wezîrê karên derve dikeve hundir û lêborîna xwe ji qral dixwaze û dibêje; ezbenî, min ji bo cenabê we nûçe¬yeke lezgîn anî. Qral; ka beje wezîr, ev nûçeya te ya lezgîn ku te ji bo min anîye çi ye? Wezîr: Ezbenî, li welatekê dûrî me şewatekê dest pê kiriye, her aliyê wî welatî di nava agir de maye. Qral bi devekî biken, qey ew agir hê netefîyaye? Wezîr: Qralê min, ma haya te ji wê şewatê hebû? Ezbenî, ger ku haya te ji agirê ku wî welatî dişewitîne hebû, nexwe çima cenabê te ji min re jî negot? Heke haya min jê hebûya, em ê biçûna hewara wan û ji bo tefandina agir me yê alîkarîya wan bikira. Qral: Wezîr! Dev jê berde! Agir bi ku ketibe, dê ew der bişewite. Ka were em pirsgirêkên xwe yên navxweyî çareser bikin.