As

3'ün küçük kalabalığına sığınmıştı, Ferah biz üç kişiyiz dediğinden beri. 1 bencildi ve yalnızdı, dik başlı ve asiydi, kimseye ihtiyacım yok der gibi çubuğunu havaya uzatırken bükülen boynundan habersizdi. Rengi griydi, siyahla beyazın karışımıydı. 1, yalnızlığı sevenler için beyaz bir gökyüzü, yalnızlığa katlanamayanlar için yerin dibi kadar siyahtı. Girift değil yalındı ama tadı acıydı, kokusu yoktu, 1 boşluktu. Kendini kimle çarparsa o olan bir karakter yoksunuydu. 2'yi de sevmişti aşkı tattığından beri, 2 yaslanacak bir omuz demekti, 2 çift demekti, 2'yle çarpılanlar çoğalıyordu mesela, 2 renkliydi, rengi kırmızıya çalan pembeydi, hoş kokuyordu, tadı ılık bir su gibiydi, doyurucuydu. Fakat o 3 yok muydu, o küçük mütevazı kalabalık! Hınzır bir tebessüm gibi sarı ve neşeliydi. Bir yaz öğleden sonrası gibi sıcacıktı. Tadı incir reçeli gibiydi...